Hoe je als begeleider jouw authenticiteit inzet voor verbinding
Careflex zorgmanager Saskia Thijssen kreeg een bijzonder project overgedragen: een pleeggezin had begeleiders met pedagogische vaardigheden nodig om op te passen voor drie kinderen van het gezin. Careflex werd ingeschakeld, omdat er geen passende combinatie gevonden kon worden. Saskia neemt je mee in hoe het kernteam, stuk voor stuk op hun eigen manier, verbond met de drie kinderen. Het kernteam deelt hun ervaring in de video’s.
Op zoek naar de juiste match
Het pleeggezin telt in totaal zes pleegkinderen. Bijkomend hebben de pleegouders ook nog biologische kinderen. Ze hebben beiden een baan, maar brengen daarnaast de kinderen bijvoorbeeld ook naar hun bezoekregelingen met de biologische ouders, therapieën en sportlessen. Hierdoor is het fijn als familie, vrienden en oppassers helpen. Voor drie kinderen van het gezin was het nog niet gelukt om oppassers te vinden, omdat zij meer ondersteuning nodig hadden. Deze kinderen hadden helaas veel te nare dingen meegemaakt in hun jonge leven. Hierdoor hebben ze hechtingsproblematiek ontwikkeld.
Onveilige hechting
Hechtingsproblematiek kan zich uiten in onzekerheid, grensoverschrijdend gedrag, boosheid en waakzaamheid. Te laat zijn bij het ophalen, even weggaan naar de wc of aan de verkeerde kant van het hek staan, kan veel spanning oproepen bij kinderen die onveilig gehecht zijn. Het gezin had begeleiders nodig met voldoende kennis over onveilige hechting en wat de kinderen nodig hebben. We kwamen wekelijks over de vloer, soms maar voor een paar uurtjes en soms reden we de kinderen van de ene afspraak naar de ander.
Tekst gaat door onder video.
Weten waarom het kernteam ‘ja’ zei tegen dit project? Ontdek het hier:
Complexe situaties
Elke begeleider heeft hele pittige en complexe momenten beleefd tijdens het begeleiden van de kinderen. In het begin verstopte één van de kinderen zich altijd als we hem kwamen ophalen. Dan liet hij direct grensoverschrijdend gedrag zien, zoals het opsteken van een middelvinger, slaan of met een tas gooien. Het is belangrijk dat grensoverschrijdend gedrag begrensd wordt, maar dit is niet de focus. Je zorgt dat je de angst erkent en veiligheid biedt. Soms kwam het voor dat de kinderen zo in paniek waren dat je zag dat er waas voor hun ogen kwam. Ze waren zich dan niet bewust van jou en hun omgeving. In plaats daarvan waren ze alleen nog aan het schreeuwen en om zich heen aan het slaan. Je kon als begeleider op zo’n moment nauwelijks tot hen doordringen. Er was tijd, geduld en nabijheid nodig om de situatie weer op te lossen.
Jouw rol als begeleider
Als de kinderen zich onveilig voelden, kwam het regelmatig voor dat ze boos werden, stil terugtrokken of juist aan je vastklampten. De kinderen hebben door hun onveilige hechting moeite om hun emoties te uiten en reguleren en na een lastige situatie weer verbinding met je te maken; veel meer dan veilig gehechte kinderen. Ze hebben hiervoor écht jou als begeleider nodig. Het is constant afwegen in hoeverre je kan begrenzen zonder hun gevoel van onveiligheid en afwijzing te vergroten. Deze gevoelens worden nou eenmaal snel getriggerd door traumatische ervaringen die ze in hun heel jonge kinderjaren hebben meegemaakt. In een thuissetting heb je geen collega’s, alleen jezelf. Dat vraagt iets extra’s van je, maar het is ook uitdagend en interessant. Als je dan merkt dat je vaker op bed mag zitten of een kroel mag geven, voelt dat fantastisch.
Jezelf als instrument inzetten
Het team begeleiders weet ten alle tijden achter het complexe gedrag van de kinderen te kijken en verbinding met ze te maken. Elke begeleider heeft de relatie op een eigen manier opgebouwd. Ik turn bijvoorbeeld graag en deze hobby zet ik functioneel in. De trampoline in de achtertuin is voor mij een belangrijke basis geweest om een relatie op te bouwen. Mariska zat dan weer op scouting en nam de kinderen vaak mee naar buiten om activiteiten te doen. De kinderen hebben zelfs een nacht mogen kamperen op de camping met haar. Om het kampvuur zitten en slapen in een caravan is voor de kinderen een onvergetelijke ervaring geweest. Net zoals de kinderen hield Rianne erg van de natuur en van dieren. Op moeilijke momenten was het een veilige opening voor contact. Ze leerde de kinderen dat alle emoties oké zijn en dat je die mag voelen. Begeleider Gea haalde de creativiteit van de kinderen naar boven. Het muizenhuis wat ‘Gea-crea’ voor de kinderen in elkaar heeft geknutseld, heeft veel indruk op ze gemaakt. Ik ben supertrots op het team. Hoe lastig een situatie soms ook is, ze bleven dicht bij zichzelf en gaven een stukje van zichzelf mee aan de kinderen. Elk op hun eigen manier.
Tekst gaat door onder video.
