Leestijd: < 4 min.

Güliz Bircan-Karayel voelt zich overal thuis. Ze werkt al een paar jaar met veel enthousiasme bij Careflex. Güliz: “Bij Careflex kun je werken in de gehandicaptenzorg, jeugdzorg, ouderenzorg en psychiatrie. Ik werk voornamelijk in de gehandicaptenzorg. Al een jaar werk ik bij S&L Zorg in Wouw. Ik ben het vaste gezicht daar. Cliënten zien mij bijna elke dag.” In dit ervaringsverhaal vertelt ze over de rust en vrijheid die het werken bij Careflex haar geeft, een bijzondere ervaring met een cliënt en hoe ze ontdekte dat ze een zorgmens is. 

Rust en zekerheid

Güliz deed HBO social work als opleiding. Na de opleiding werkte ze in een magazijn en in een fabriek. Niet dat ze niet de zorg in wilde, maar er was toen nauwelijks werk te vinden in de zorg. Via een vriendin stapte ze bijna vier jaar geleden alsnog de wereld van de zorg in. Bij Careflex dus. Ze is er gewoon in loondienst. Geen zzp-gedoe. Loondienst geeft haar rust en zekerheid. Maar tegelijkertijd heeft ze wel de vrijheid om korte of langere tijd in veel verschillende instellingen verder te bouwen aan haar zorgervaring. “Ondertussen volg ik via Careflex allerlei cursussen en trainingen. Dat móet zelfs. Elk jaar moet je minstens vijf studiepunten halen. Die noemen ze hier ontwikkelingspunten. Ik vind dat goed. Daardoor blijf je scherp.”

Alleen ik mocht zijn schoen strikken

Güliz merkt dat cliënten een band met haar krijgen. “Pas nog. Een ernstig verstandelijk beperkt meisje dat ook nog eens last van epilepsie heeft, was een jaar geleden verhuisd en was daardoor zeer angstig. Daar kon ze niet over praten, maar ze kneep mensen wel hard in hun handen alsof ze zo wilde laten voelen hoe onveilig zij zich voelde. Na een paar maanden groeide het vertrouwen en nu knijpt ze nauwelijks meer. Of neem dat jongetje met het Syndroom van Down. Niemand mocht zijn schoenen strikken. ‘Güliz, Güliz!, riep hij steeds. Alleen ik mocht zijn schoen strikken.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Kernwaarden

Het zijn mooie voorbeelden die een buitenstaander misschien niet zo verwacht van een flexwerker. Güliz weet zich snel geliefd te maken. Natuurlijk komt dat door haar uitstraling, maar ook daar de kernwaarden die Careflex hanteert: gastvrij, kundig en authentiek.

Güliz vertelt over de praktische betekenis van deze kernwaarden: “Als ik ergens kom, zorg ik dat ik vóórwerk, dat ik dingen voorbereid, zodat mensen mij niet zo hoeven aan te sturen. Ik wil uitstralen: ik ben hier om jullie te helpen. Dat mensen aan het eind van de dienst zeggen: het was fijn samenwerken met jou.”

Fotografie

“Ik ben een zorgmens,” benadrukt Güliz. Misschien is het daarom maar goed dat ze geen fotograaf is geworden. Want dat was eerst wel de bedoeling. “Ik had mij ingeschreven bij de kunstacademie om professioneel fotograaf te worden. Als kind fotografeerde ik met het toestel dat ik van mijn vader kreeg. Maar er waren veel te veel aanmeldingen voor de foto-opleiding van de academie.”

Een vriendin wees haar op de studie HBO social work. En daar is ze haar vriendin nog dankbaar voor. Nu fotografeert Güliz gewoon in haar vrije tijd. Maar ze is wél met een freelance fotograaf getrouwd. Met hem en met de twee kinderen maken ze graag verre reizen en nemen dan op droomlocaties de mooiste foto’s.

“Dat is ook zo fijn aan Careflex: je maakt je eigen rooster. Als je vakantie wilt op de tijden van je kinderen, dan kan dat gewoon.”

Enorme vrijheid

Wat zou ze doen als een andere zorgorganisatie haar aanbiedt om in vaste dienst te komen. “Dat aanbod is al een paar keer gedaan. Maar ik doe dat gewoon niet. Als flexer blijf ik vrij. Geen vergaderingen, weinig papierwerk. Maar wel een enorme vrijheid in het rooster.”