Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
Blijf samenwerken
29-07-2021
Het is een mooie dag eind mei in Zwammerdam, de vogeltjes fluiten, de bloemetjes bloeien en de zon maakt het een warme en prachtige lentedag. In een landelijke omgeving net buiten het landgoed Hooge Burch ligt De Rijksstraatweg: een woonlocatie van Ipse de Bruggen. Een omgeving waar mensen met een licht tot matig verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag wonen. Voor de bewoners is er een wereld gecreëerd waarin iedereen een goed leven leidt en zich op zijn eigen manier kan blijven ontwikkelen. Een mooie dag om een kijkje te nemen in het leven van een bewoner. Dit doen we samen met Remco, één van onze Careflexers die 2 tot 3 dagen in de week begeleiding en ondersteuning geeft aan deze woongroep.
De fijne sfeer is gelijk te voelen als je binnenkomt. Vincent* zit er ontspannen bij in zijn eigen tuin. Een grote vent, met een groot hart. Hij heeft geen makkelijk leven gehad, hij heeft veel meegemaakt en veel verschillende plaatsen gezien. Volgens hem was zijn leven echt een ‘bumpy road’. Nu doet hij veel zelfstandig: zo kookt hij het liefst zelf en doet veel taken alleen. Hij is trots op waar hij nu staat in zijn leven en de mooie plek waar hij woont. Dit is midden in de natuur op het plattenland. Hij groeide op in een landelijke omgeving en voelt zich daarom helemaal thuis hier. Hij geniet van timmeren, zelf koken én een beetje plagen (of een beetje veel plagen 😉). Een duik in de Oude Rijn verderop tijdens een warme zomerdag brengt ook een lach op zijn gezicht.
Trots vertelt hij over zijn zelfgemaakte spullen die in de tuin staan. Dit is onder andere een plantenbak, een vogelhuisje en een bank. Timmeren is heel zijn leven al zijn grootste passie: dat is duidelijk te zien en te voelen. Niet alleen in de tuin maar op heel het terrein én bij zijn medebewoners heeft hij timmerprojecten glansrijk voltooid! Een kippenren, een marktkraam, een bureau, hij kan het allemaal maken! Op het terrein staat een schuur waarin hij zijn eigen plek heeft: hier maakt hij alles. Als je vraagt of hij altijd een duidelijk plan heeft, antwoordt hij: “Ik hou van improviseren en simpel leven. Ik heb mezelf heel veel aangeleerd, ik heb niet altijd een plan maar ik doe het gewoon!”
“Ik hou van improviseren en simpel leven. Ik heb mezelf heel veel aangeleerd, ik heb niet altijd een plan maar ik doe het gewoon!”
Ze hebben een mooi moment gedeeld toen Vincent voor Remco een verticale plantenbak had gemaakt voor bij hem thuis. Remco vertelt: “Ik vind het tof dat ik met trots kan vertellen aan mensen die bij mij over de vloer komen dat hij dit gemaakt heeft!”
Begeleider Remco en Vincent vinden hetzelfde belangrijk: oprechtheid én humor. Ze houden ervan om elkaar te plagen, maar blijven altijd eerlijk naar elkaar toe. Ook als dit af en toe uit de hand loopt. Vincent vindt het moeilijk als mensen tegen hem zeggen wat hij allemaal moet doen, dat werkt bij hem niet en dat raakt vaak een gevoelige snaar: “Als ik gepikeerd ben, kan ik fel reageren.” Het gaat er volgens Remco om dat je niet boven maar naast iemand gaat staan: “Het gaat vooral over samenwerken, want je kan veel van elkaar leren, zolang je er maar voor open staat.”
“Het gaat vooral over samenwerken, want je kan veel van elkaar leren, zolang je er maar voor open staat.”
Het allerbelangrijkste vindt Remco het dat hij met Vincent een leuke dag heeft. Maar bij een goede samenwerking heb je af en toe een aanvaring. Het belangrijkste is dat je weet wat je aan elkaar hebt. Het mag botsen, zolang je weet dat het altijd weer goed komt. Vooral als je blijft denken in oplossingen in plaats van problemen. Dat zijn mooie leermomenten. Zo zegt Vincent: “Botsingen, daar leer je van”, en vult Remco hem mooi aan met: “Zonder wrijving geen glans”. En zo is het maar net.
Hoe mooi is het dat we zolang we oprecht onszelf zijn, met de beste intenties handelen én positief blijven door het zoeken naar oplossingen de beste samenwerking ontstaat. Dat dit niet gaat zonder slag of stoot, is natuurlijk logisch. We zijn en blijven mensen die niet in elkaars hoofd kunnen kijken. Door te blijven praten, iemand écht te zien, kunnen cliënten niet alleen van de begeleiders leren, maar leren de begeleiders ook veel van de cliënten. Dankjewel Remco en Vincent en woonlocatie Ipse de Bruggen voor deze wijze les!
* Vincent is natuurlijk niet zijn echte naam, daarvoor is deze informatie veel te persoonlijk
