Sharida tipt: Als kinderen praten over eenzaamheid, kan dit opluchting bieden
Voor de Week tegen Eenzaamheid delen onze medewerkers tips en verhalen over dit onderwerp. Manager Careflex / Advizo Sharida Karelse geeft aan dat het voor kinderen opluchting kan bieden om te praten over hun eenzame gevoel. Ze blikt terug op een situatie die ze heeft meegemaakt:
Sharida’s tip: Door met kinderen in gesprek te gaan, kunnen zij zich minder eenzaam voelen.
”Tijdens mijn werk bij het jeugdteam leerde ik een meisje kennen dat zich eenzaam voelde. Eenzaam, omdat haar ouders in een conflictscheiding zaten en hun ouderpositie hierdoor niet meer helemaal in konden nemen. Hierdoor wist ze niet goed hoe ze met haar gevoelens om moest gaan. Het meisje wilde, zoals elk kind in zo’n situatie, graag loyaal zijn aan beide ouders. De conflicten tussen haar ouders maakten dit lastig. Ze had het gevoel dat niemand haar begreep en dat ze het enige kind was waarvan haar ouders niet meer bij elkaar woonden. Voor haar ouders was het ook geen makkelijke situatie. Ze schaamden zich en voelden zich schuldig tegenover hun dochter. Net zoals veel ouders met conflictscheidingen hadden zij het idee dat ze faalden als ouders.
Gelukkig was er een manier om te helpen: een reeks trainingen vanuit het jeugdteam voor kinderen tussen de vier en zes jaar waarvan hun ouders in een conflictscheiding zitten. Zo kon het meisje met andere kinderen over haar gevoelens leren praten zodat ze zich minder eenzaam zou voelen. Normaal gesproken was ze erg stil en verlegen en die indruk gaf ze ook toen ze bij de eerste training binnenliep. Ik merkte al snel dat de herkenning van andere kinderen haar zelfvertrouwen gaf. Ze ging met ze in gesprek en vroeg bijvoorbeeld aan een ander: ‘Heeft jouw mama ook weleens ruzie met jouw papa?’ Er ontstond een gesprekje over de ervaringen van de andere kinderen. Vanuit de leidsters werd over gevoel besproken, dat verdriet er mag zijn en dat alle kinderen dit gevoel weleens hebben. Een handpop diende ook als een lotgenootje en stelde de kinderen vragen over hun situatie. Dit maakte erover praten makkelijker voor ze.
In de laatste training sloten ouders aan. Ik vertelde de ouders van het meisje dat ik had gemerkt dat het haar beter lukt om over haar gevoel te praten als ze deze kan omschrijven met tekeningen of terwijl ze knutselt. De trainingen hebben veel effect gehad. Het meisje praatte hierna wel over haar gevoel met haar ouders. Hierdoor voelde ze zich niet zo eenzaam. Daarnaast wist ze nu dat ze niet de enige was waarvan de ouders niet meer van elkaar houden. Het verschil met voorheen merkte je echt in haar denkpatronen.
Door deze situatie heb ik geleerd dat het altijd goed is om over eenzaamheid te praten, ook al is het kind nog zo jong. Wanneer het met woorden niet lukt, probeer het dan spelenderwijs. Bijvoorbeeld door het kind twee huizen van papa en mama te laten tekenen en zichzelf daarin. Is het een boos poppetje? Of is deze verdrietig? Ook Playmobil poppetjes of knuffels kunnen goede tools zijn om gevoelens te delen. Alleen erover praten kan al opluchten en het gevoel van eenzaamheid verminderen voor een kind.”
